«Ի՞ՆՉ ԿԼԻՆԻ, ԵԹԵ ՆԱԽԱՐԱՐԸ «ՆԻՎԱՅՈՎ» ԳՆԱ ԲԱՆԱԿՑԵԼՈՒ»

ԱԺ անկախ պատգամավոր Վիկտոր Դալլաքյանի հեղինակած «Շքեղության հարկի մասին» օրինագիծը բավականին լայն արձագանք ունեցավ, մասնավորապես շքեղությամբ «պարուրված» անձանց շրջանում: Չնայած պատգամավորն առաջարկում էր այս հարկատեսակով հարկել շքեղ առանձնատները, մեքենաները, խոշոր հողատարածքները, բայց կառավարությունն այսօր իրատեսական է համարում միայն շքեղ ավտոմեքենաների հարկումը: «Կան մարդիկ, ովքեր ունեն եգիպտական բուրգերի ու Պենտագոնի շենքից ավելի մեծ շինություններ, ավտոմեքենաների կորտեժներ, որոնց թվաքանակը կարող է բավարարել անգամ չինական բանակին: Ինչպես քաղաքակիրթ աշխարհում է ընդունված, հարուստները պիտի ավելի շատ վճարեն, որպեսզի լուծվեն սոցիալական զանազան խնդիրներ»,- ԱԺ հարցուպատասխանի ժամին հայտարարեց Վիկտոր Դալլաքյանը, որից հետո մոտեցավ վարչապետին ու նրան նվիրեց Շիրվանզադեի «Ակոյի տոնածառը» պատմվածքը: Քանի որ նկատեցինք, որ վարչապետը ակնոցը դրեց ու սկսեց ընթերցել գիրքը, անկախ պատգամավորից հետաքրքրվեցինք, թե ինչպե՞ս արձագանքեց Տիգրան Սարգսյանը: «Ասաց՝ շնորհակալություն, ուշադիր կկարդամ»,- փոխանցեց Դալլաքյանը: Իսկ մինչ մերօրյա հարուստները կհարկվեն «շքեղության հարկով», փորձեցինք անձամբ նրանց դիրքորոշումը պարզել այս օրինագծի առնչությամբ:

ՄԱՆՎԵԼ ՂԱԶԱՐՅԱՆ (ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության անդամ)
-Դուք պատրաստ ե՞ք Ձեր «շքեղությունների» համար հարկ վճարելու:
-Իհարկե, եթե օրենքն ընդունվի, կվճարենք: Եթե նոր մեքենա գնեմ, որը կդիտվի շքեղ, իհարկե, կվճարեմ:
-Որպես գործարար, ի՞նչ եք կարծում, օրենքի ընդունումը ժամանակի՞ն է:
-Շքեղ մեքենան ոչ թե տրանսպորտի միջոց է, այլ ավելի շատ վայելք։ Եթե ամբողջ աշխարհում այս պրակտիկան գործում է, կարծում եմ, նորմալ է նաև Հայաստանի պարագայում:
-Հայաստանի պես փոքր, ոչ հարուստ երկրի համար շատ չե՞ն այդքան շքեղ մեքենաները:
-Հայաստանում կան մարդիկ, ովքեր ունեն շքեղ մեքենաներ, ուրեմն թող դրանց համար էլ վճարեն:
-Դուք չունե՞ք այդպիսին:
-Եթե ունենամ, ես էլ կվճարեմ:

ԽԱՉԻԿ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ (ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության անդամ)
-«Շքեղության հարկը» գործարարի համար հաճելի՞ օրինագիծ է:
-Ինձ համար հաճելի է:
-Ինչո՞ւ, Դուք շքեղություններ չունե՞ք:
-Ո՞վ ասաց՝ չունեմ:
-Պատրա՞ստ եք վճարելու:
-Այո, բայց օրենքը ճիշտ չէ:
-Ինչո՞ւ:
-Մարդկանց սկսում են տարանջատել:
-Հարուստներն իրենց թույլ տված «շռայլությունների» համար չպիտի՞ վճարեն:
-Եթե մարդն օրենքի դաշտում նորմալ աշխատել է ու դրա դիմաց ձեռք է բերել լավ մեքենա, տուն, անպայման պիտի տարբերվի՞ մյուսներից:
-Օրենքին դե՞մ եք:
-Հա: Եթե ընդունվի, խնդիր չկա, մեծ հաճույքով կվճարեմ, բայց օրենքը ճիշտ օրենք չէ:

ՎԱՐԴԱՆ ԱՅՎԱԶՅԱՆ (ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության անդամ)
-Որոշ գործարարներ դեմ են «շքեղության հարկին»: Կարծում եք՝ ճի՞շտ օրինագիծ է:
-Բնականաբար, պիտի դեմ լինեն, որովհետև հարկվում են: Իսկ օրենքը ճիշտ ա:
-Այսինքն, մարդիկ, ովքեր «շքեղ» սեփականություններ ունեն, պիտի հարկվե՞ն:
-Այո, եթե ուզում ես շքեղ մեքենա ունենաս, պիտի հարկ տաս, քանի որ պետությունը պաշտպանական, հասարակական կարգի պահպանման համար ծախսեր է կատարում: Այսինքն, քո շքեղությունները, հարստությունը պահպանելու համար վճարումներ է անում: Եթե հասարակության մեջ լինեն լուրջ ընդվզումներ, քո ունեցվածքը վտանգված կլինի:
-Անձամբ պատրա՞ստ եք հարկվելու:
-Եթե օգտվեմ, բնականաբար, այո: Այ քեզ բան, հո ես առանձին մարդ չե՞մ ըլնելու: Օրվա կեսը, ըստ նպատակահարմարության: ՈՒրեմն, եթե օրենքն ընդունվավ, բոլորն էլ վճարելու են, ըտենց մարդ չի լինի, որ չվճարի:
-Մեր փոքր երկրում որոշ մարդկանց հեքիաթային շքեղությունները նորմա՞լ են:
-Մարդու համար փոքրը ո՞րն ա: Մարդը մարդ է, կուզի շքեղ կապրի, կուզի՝ սովորական: Եթե հայ է, իրավունք չունի՞ շքեղ ապրելու:

ՀԱԿՈԲ ՀԱԿՈԲՅԱՆ (անկախ պատգամավոր)
-Գործարարներին հաճելի՞ օրինագիծ է «շքեղության հարկը»:
-Չգիտեմ՝ ում համար հաճելի է, ում՝ ոչ, բայց պետության համար դա պետք է: Պիտի տեսնենք` ճապոնացիները ոնց են իրենց երկրին վերաբերվում, նույնն էլ մենք պիտի անենք, որպեսզի զարգանանք ու առաջ գնանք:
-Ոչ գործարար, որպես Հայաստանի Հանրապետության շարքային քաղաքացի ինչպե՞ս եք վերաբերվում այն փաստին, որ մեկը կարող է շքեղ մեքենաներ, առանձնատներ ունենալ, իսկ բնակչության կեսը նվազագույն աշխատավարձով է ապրում, եթե, իհարկե, այդ աշխատանքն էլ ունենում է:
-Այդ մարդկանց ունեցվածքը չեմ համարում ճոխություն, դա լավ ապրելու արդյունք է: Խորհրդային տարիներին Հայաստանում կար ընդամենը 300 հազար մեքենա, հիմա՝ 500 հազար: Ինչքան էլ ասենք վատ է, վատ է, երկիրն առաջ է գնում, զարգանում է:
-Ո՞Ւմ համար է զարգանում, երբ որոշ օլիգարխներ, պաշտոնյաներ են միայն բարգավաճում: Հայաստանի գյուղերից Դուք տեղյա՞կ եք, ինչպիսի՞ ծանր պայմաններում են մարդիկ ապրում:
-Ինձանից շատ ոչ մեկը գյուղը չի տեսնում, որովհետև մշտապես կապ կա իմ ընտրատարածքի գյուղերի բնակիչների հետ: Գյուղերն էլ շուտով առաջ կգնան, որովհետև իշխանություններն այսօր մեծ ուշադրություն են դարձնում գյուղերի զարգացման վրա: Մի քիչ էլ գյուղացիները պիտի լավ աշխատեն, իշխանություններն էլ լավ նայեն նրանց, սայլը տեղից կշարժվի, երկիրն էլ առաջ կգնա: Մեր երկիրը գյուղատնտեսական է համարվում, ու պիտի զարկ տանք հենց դրա զարգացմանը: Համոզված եմ՝ մոտ ապագայում դա լինելու է:
-Բնակա՞ն եք համարում, որ պաշտոնյան, օլիգարխը, գործարարն իրենց թույլ են տալիս ման գալ մեքենաների շարասյունով, թիկնապահների խմբով: Երբ խոսում ենք զարգացած երկրների մասին, պիտի հիշենք նաև, որ այդ երկրներում պաշտոնյան նույնիսկ հեծանվով է աշխատանքի գնում:
-Այդքան մի մեղադրեք գործարարներին, պատկերացնո՞ւմ եք, եթե նրանք չաշխատեն, ինչ կլինի երկրի հետ:
-Խոսքն ավելի շատ կենսաձևի մասին է ու ոչ միայն գործարարների, այլև պաշտոնյաների:
-Կարծում եմ՝ երկիրը պիտի շատ զարգանա, պաշտոնյաներն ավելի լավ մեքենաներով ման գան, իսկ գյուղացին էլ ավելի քիչ արժողությամբ մեքենա վարի: Արտասահմանից գալիս են մարդիկ, տեսնում են մեր պաշտոնյաներին, ի՞նչ կլինի, եթե մեր պաշտոնյաները, օրինակ, նախարարը «Նիվայով» գնա նրանց դիմավորի կամ բանակցի: Դա մեզ պատիվ չի բերի: Այնպես որ, դրանից չպետք է վատ զգալ: Դրանից պիտի ուրախանալ ու ձգտել, որ գյուղացին էլ ոչ թե «Մերսեդեսով», այլ ավելի ցածր կարգի մեքենայով ման գա: ՈՒնևորին քարկոծում են, այնինչ պիտի ձգտել նրան հասնել:
-Ասել է՝ զարգացածություն նշանակում է շքեղ մեքենաներ, թիկնապահներ…
-Ոչ: Զարգացածությունը ենթադրում է և՛ զարգացած տնտեսություն, և՛ մարդկանց գիտակցություն, և՛ մշակույթի, և՛ սպորտի առաջընթաց, ինչպես նաև շքեղ մեքենաներ:
-Ի վերջո, եթե օրենքն ընդունվի, Դուք վճարելո՞ւ եք Ձեր շքեղ մեքենաների համար:
-Եթե փող ունենամ, հերիքի, անպայման կվճարեմ: Դրսից գալիս են գործարարներ, ու մեզ պատիվ չի բերի, եթե նրանց հետ վատ մեքենաներով շրջենք: Սա երկրի հեղինակության հարց է նաև: Ի դեպ, ես թիկնապահներ չունեմ ու այդ մասին ոչինչ չեմ կարող ասել:
Ճեպազրույցները՝ Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Մեկնաբանություններ